De zelfportretten van Rosemin Hendriks zijn een eindeloze reis langs de vele karakteristieke facetten die de kunstenaar in zich draagt. Een werk van Hendriks herken je altijd, maar wat je ziet is raadselachtig. De kunstenares neemt meestal een foto als uitgangspunt en transformeert tijdens het tekenen haar zelfbeeld. Het gaat een eigen leven leiden. Ze ‘hoopt door een tekening meegenomen te worden’. Onverwacht, het sluipt erin, komt een andere vrouw tevoorschijn. Hendriks herschept zichzelf in oneindig veel wezens.